In het boek “Pijn & het Brein” (voor iedereen met ‘onverklaarde’ chronische klachten een aanrader!) las ik over de ‘IK MOET DIT NU DOEN’-regel.
Een heel effectieve regel voor als je bijvoorbeeld overbelast of chronisch moe bent of chronische pijn hebt maar eigenlijk ook heel effectief in te zetten om dit alles juist te vóórkomen. Hoe werkt het?
Bij alles wat je normaal op de automatische piloot doet, vraag je je nu voor een tijdje bij elke taak af “Moet ik dit nu doen?”. Telkens verleg je de klemtoon.
Ík moet dit nu doen
Klopt dit wel? Is er niet iemand anders die net zo veel verantwoordelijkheid draagt of zou moeten dragen wat betreft de uitvoering van deze taak? Een collega, een gezinslid? Zo ja; taken delegeren, niet alles zelf willen doen, uit handen geven en iedereen zijn of haar eerlijke steentje bij laten dragen. Zo nee; ook dan kan het een heel goed idee zijn vaker een ander om hulp te vragen en taken te delegeren. Jij wilt immers de balans hervinden of behouden tussen inspanning en ontspanning, tussen belasting en belastbaarheid, om de optimale voorwaarden te scheppen voor je herstel.
Ik móet dit nu doen
Klopt dit wel? Moet je dit doen, of wil je het? Wat denk je, kan het verstandig zijn meer dingen te doen die je wilt en minder dingen te doen die je als loden last ervaart? Zou dat meer of minder stress opleveren? En is het wel zo nodig het huis zo vaak te stofzuigen of dweilen?
Ik hoor vrouwen vaak zeggen, ja dat moet ‘want ik heb een hond of kat thuis die overal haren verliest en dat is vies met jonge kinderen die over de grond kruipen’. De kinderen met de beste weerstand in Nederland zijn kinderen die op een boerderij met dieren opgroeien!
De laatste decennia hebben Nederlandse kinderen steeds meer last van allerlei allergieën gekregen. een belangrijke verklaring hiervoor blijkt te liggen in… een té schone omgeving. Te veel hygiëne is ook niet goed1 Het devies is: minder vaak schoonmaken, vaker naar de kinderboerderij.
Ik moet dít nu doen
Klopt dit wel? Heeft DIT op dit moment werkelijk prioriteit? Is er niet iets anders belangrijker? Rust nemen bijvoorbeeld, een kopje thee drinken op de bank als je al flink wat inspanning achter de rug hebt. Of 15 tot 20 minuten liggend rusten om bij te tanken. Doe je DIT op de automatische piloot, uit gewoonte, omdat je van huis uit hebt meegekregen dat DIT hoort, of omdat je het echt zelf wilt?
Ik moet dit nú doen
Klopt dit wel? Kan het niet uitgesteld worden naar een minder drukke dag? Kan de taak niet in stukjes opgeknipt worden? Vandaag de woonkamer stofzuigen en morgen de keukenvloer doen? Vaak hoor ik van vrouwen dat hun partners best bepaalde taken uit handen willen nemen, maar dan wel op hun eigen tijd. Maar daar kan dan niet op gewacht worden. Het moet om de een of andere reden nu of nooit. ‘Anders zit ik niet rustig’. Anders vergaat de wereld (?) En dan doen ze het toch maar weer zelf. Hoe handig is dat?
Uit: Pijn & het Brein – Annemarieke Fleming en Joke Vollebregt
